My Dreams and Determinations

My Dreams and Determinations

To have my signature in the World of Letters.

To leave my foot prints in the most beautiful destinations in the world. (Our dream project- Travelogue)

Launching a charitable organization for poor, orphans and destitutes.

To merge into this Nature through the experience of my Love and fervent coupling.

"To win the life through My Secret Wish".


Thursday, April 23, 2020

World Reading Day....

23.04.20
 
Sometimes, Life is unpredictable. You wish for something, but you end up with something else...

I was going through a state of lack of confidence, a sort of depression and feeling unwell two days ago. I always prefer to behold a positive attitude in my Life. When I feel low, I always go in search of something which motivates me to bring back My powerful spirit.

So, I decided to work on one of my friend's photo album. All of a sudden, I could feel that  mind, body and soul just transformed into a very determined state. Fortunately or unfortunately, the moment I start my work, my mobile got stuck and gradually all my precious photos, data and everything deleted by itself.  I was shattered. I spent whole day to retrieve my data. But, ended up in desperation.

The day brought me another shocking news that my washing machine also stopped working.  Wow! What a beautiful Day!... It took me a while to accept whatever is happening around Me. I got more sick, but still I never wanted to feel so depressed.

I requested Rengi to rearrange my reading room. Of course, he really helped me to give a new look to my reading cum prayer room. Arranged a small book shelf and removed the big table and chairs from the room. When Ammu and Rengi were arranging books in the shelf, I did notice a book , named "Home is Where The Heart is" written by Geraldine Cox.

Cover page shows a lady sitting and  surrounded by 9 kids. I am strong on my maternal instincts which certainly influenced me to read through that book.

"Home is Where Heart is" the story of a woman who found her true purpose in caring for Cambodian orphans- the tragic victims of three decades of war and destruction.  

Sometimes, giving birth of a child is not the ultimate scale to measure a woman's identity.  Being a single or infertile, A woman can also experience her Motherhood through caring for the kids who destituted in the label of orphans. This book takes you from a state of Adelaide to the state of Cambodia... Great respect to People who serves the world with their beautiful and dedicated Life.....

Gratitude to Rengith Mathew for creating a beautiful ambience to my reading room, Sumi to reminding me about Today's importance and Gerald Cox to giving a good start in reading in the period of lock down....

Love
Karthika...

Monday, April 13, 2020

Happy birthday Binopappa...

 9.4.20

 താന്നിക്കൽ തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും ഇളയ കാരണവരുടെ അമ്പതാമത്‌ (50 years)പിറന്നാൾ ...

ഞങ്ങളുടെ പാപ്പന്റെ പിറന്നാൾ.... 

  പാപ്പൻ... മനസ്സിൽ ഒരുപാട്‌ നന്മയുളള , എല്ലാവരേയും മനസ്സു നിറഞ്ഞ്‌ സ്നേഹിക്കുന്ന... ആരുടെ പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങളിലും ഒരു കൈത്താങ്ങായി ഓടിയെത്തുന്ന ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം പാപ്പൻ...  

താന്നിക്കൽ തറവാട്ടിൽ പത്താമത്തെ പുത്രനായി ജനിച്ചതുകൊണ്ട്‌ എല്ലാവരുടേയും സ്നേഹപരിലാളനകളാൽ  പാപ്പൻ വിത്യസ്തനായി വളർന്നു... സ്കൂളിലും കോളേജിലുമൊക്കെ പാപ്പൻ ഒരു റൊമാന്റിക്ക്‌ ഹീറോ ആയിരുന്നു... നാടകവും അഭിനയവും രാഷ്ട്രീയവുമൊക്കെയായി ആളു എല്ലാവരുടെ മനസ്സിലും നിറഞ്ഞു നിന്നു... ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾക്ക്‌ പാപ്പനെന്നു വെച്ചാൽ ജീവനാണു... കുടുംബത്തിലെ എന്താഘോഷങ്ങൾക്കും പാപ്പൻ തലയ്ക്കൽ കാണും...  സഹോദരങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്തെങ്കിലും അഭിപ്രായ ഭിന്നതകൾ ഉണ്ടായാൽ പാപ്പൻ മുൻകൈ എടുത്ത്‌ അത്‌ ഒത്തു തീർപ്പാക്കാൻ ശ്രമിക്കും... അങ്ങനെ പാപ്പൻ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന്റെ നിറ സാന്നിദ്ധ്യമായിരുന്നു അന്നും ... ഇന്നും ... ഇനിയെന്നും... 

കുട്ടിക്കാലത്ത്‌ ഞങ്ങളുടെ സ്കൂളിനു നാടകത്തിനു ജില്ലാ തലത്തിലും സ്റ്റേറ്റ്‌ തലത്തിലുമൊക്കെ സമ്മാനങ്ങൾ വാങ്ങിത്തന്നിരുന്നത്‌ പാപ്പൻ എഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത നാടകങ്ങളായിരുന്നു... അന്ന് സ്കൂൾ അസംബ്ലിക്ക്‌ ഹെഡ്‌ മാസ്റ്റർ പാപ്പനെ അഭിനന്ദിക്കുന്നത്‌ ഏറ്റവും അഭിമാനത്തോടെ നോക്കി നിന്നിട്ടുണ്ട്‌. പണ്ടൊക്കെ പത്താം ക്ലാസ്സിൽ ഓരോ വർഷവും ഏറ്റവും കൂടുതൽ മാർക്ക്‌ വാങ്ങുന്നവരുടെ പേരു വിവരങ്ങൾ ഒരു ബോർഡിൽ എഴുതി പ്രദർശിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. അവിടേയും ഞങ്ങളുടെ പാപ്പന്റെ പേരു കാണുമ്പോൾ കൂട്ടുകാരോട്‌ പറയുമായിരുന്നു , "ഇത്‌ ഞങ്ങടെ പാപ്പനാണു." അങ്ങനെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു പാട്‌ അനുഭവങ്ങൾക്ക്‌ പാപ്പൻ ഞങ്ങൾക്ക്‌ മാതൃകയായിട്ടുണ്ട്‌... 

സ്വപ്നങ്ങൾക്കൊക്കെ വിട ചൊല്ലി ഉത്തര വാദിത്വമുളള ഒരു പോലീസ്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥനായി ഇപ്പോൾ പാപ്പൻ ജീവിക്കുന്നു... ഒരു പാട്‌ അനുഭവങ്ങളുളള പാപ്പനെക്കുറിച്ചെഴുതുവാൻ ഇനിയും ഒരു പാടുണ്ട്‌.... സമയ പരിമിതി കൊണ്ട്‌ ഒരു ചെറിയ ഓർമ്മക്കുറിപ്പിൽ നിർത്തുന്നു....  ഇനിയും നല്ല അനുഭവങ്ങൾ ദൈവം പാപ്പനു അനുഭവഭേദ്യമാക്കട്ടെയെന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ... 

താന്നിക്കൻസിനു വേണ്ടി ..
റ്റിന്റു താന്നിക്കൽ മത്തായി (കാർത്തിക)...

കൊറോണ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ ഒരു ഈസ്റ്റർ....

12.04.20

കൊറോണയെന്ന വ്യാധി ലോകം കീഴടക്കിയപ്പോൾ ഞാനേറ്റവും കൂടുതലാഗ്രഹിച്ചത്‌ ജനിച്ചു വളർന്ന സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക്‌ പോകണമെന്നായിരുന്നു... ജീവിതം മരണമെന്ന സത്യത്തോട്‌ അടുത്തപ്പോൾ കാണുവാനാഗ്രഹിച്ചത്‌ സ്വന്തക്കാരേയും ബന്ധുക്കാരേയുമൊക്കെയാണു... ഒരു പക്ഷേ ആ ആഗ്രഹത്തിനു പുറകിൽ ചെറിയയൊരു സ്വാർത്ഥതയും ഒളിഞ്ഞു കിടന്നൂ എന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കൊറോണ മൂലം എനിക്കെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ എന്റെ കുഞ്ഞിനു എന്റെ സ്വന്തക്കാരും ബന്ധക്കാരുമൊക്കെ ഉണ്ടാകുമായിരിക്കുമെന്ന സ്വാർത്ഥത....  

 ലോക്ക്‌ ഡൗൺ പ്രഖ്യാപിച്ചതോട്‌ കൂടി നാട്ടിലേക്ക്‌ പോകുവാനുളള ആഗ്രഹം ഉപേക്ഷിച്ചു .... അപ്പോൾ ഈ പ്രവാസ ജീവിതത്തിൽ താങ്ങും തണലുമായി നിൽക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കൾ സ്വന്തക്കാരും ബന്ധുക്കാരുമായി മാറി... പരസ്പരം ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞു എന്തുവന്നാലും നമ്മൾ ഒരുമിച്ച്‌ നേരിടും. ഓരോ ആഘോഷങ്ങളും ഒത്തുച്ചേരലുകളില്ലാതെ കടന്നുപോയപ്പോൾ എവിടെയൊക്കെയോ എല്ലാവരും ഒരു കൂട്ടായ്മയും സന്തോഷവുമൊക്കെ മിസ്സ്‌ ചെയ്യുവാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോ ഈസ്റ്റർ വന്നെത്തി. ഞാനാഗ്രഹിച്ചു രാവിലെ കുറച്ച്‌ അപ്പവും കറിയുമുണ്ടാക്കി എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക്‌ കൊടുക്കണം. ശനിയാഴ്ച്ച ഡൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വന്ന് ഈസ്റ്ററിനു വേണ്ടിയുളള വിഭവങ്ങളുണ്ടാക്കി. അതുണ്ടാക്കിയ ഓരോ നിമിഷവും ഓർത്തത്‌ എന്റെ മമ്മിയേം വല്യമ്മിച്ചിയേമൊക്കെയാണു. മക്കൾക്കും കൊച്ചുമക്കൾക്കും വേണ്ടി എത്ര സന്തോഷത്തോടെ ആത്മാർത്ഥതയോടെയായിരുന്നു അവർ വിരുന്നൊരുക്കിയിരുന്നത്‌..

രാവിലെ ഞാൻ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക്‌ മെസ്സേജ്‌ അയച്ചു ലോക്ക്‌ ഡൗണിൽ കുറച്ച്‌ അപ്പവും കറിയും കഴിക്കുന്നത്‌ വിരോധമില്ലെങ്കിൽ വീട്ടു പടിക്കൽ ഡെലിവറി ചെയ്യുന്നതാണു.   നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നവർ മറുപടി തരാത്തപ്പോൾ അപ്രതീക്ഷിതമായ മറുപടികൾ ആ ദിവസത്തിന്റെ ഗതി തന്നെ മാറ്റും. എനിക്ക്‌ റാണിയമ്മയുടെ വിളി വന്നു, "എന്റെ റ്റിന്റു, ഇന്നലെ അപ്പത്തിനിടുവാൻ മറന്ന സങ്കടത്തിലാ രാവിലെ എണീറ്റത്‌ . റ്റിന്റുവിന്റെ മെസ്സേജ്‌ കണ്ടപ്പോൾ വലിയ സന്തോഷം തോന്നി." അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഈസ്റ്റർ ആഘോഷം തുടങ്ങി. സുമിക്ക്‌ ഡൂട്ടിക്ക്‌ പോകുവാനിറങ്ങിയപ്പോൾ അപ്പവും കറിയും പൊതിഞ്ഞു കൊടുത്തുവിട്ടു.  രെഞ്ചി മാഷിനും ശ്രീ ഭായിക്കും അപ്പവും കറിയും ഡെലിവറി ചെയ്തു.

ഒരു പാട്‌ സന്തോഷത്തോടെയാണു ഡൂട്ടിക്ക്‌ പോയത്‌. ഡൂട്ടി കഴിഞ്ഞ്‌ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവർക്കും പങ്കുവെച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വൈകിട്ടത്തേക്ക്‌ കറികളൊന്നും ഇല്ലാതെ എന്തു കഴിക്കണമെന്ന് ആലോചിച്ചിരിക്കുമ്പോളിതാ റാണിയമ്മയുടെ വിളി വീണ്ടും വരുന്നു," കുട്ടി ഡോർ തുറന്നു പുറത്തു വരൂ." അപ്പോ ദേ നല്ല ബിരിയാണിയുമൊക്കെയായി റാണിയമ്മയും ശ്രീ ഭായിയും വീട്ടുപടിക്കൽ. സത്യം പറഞ്ഞാൽ മനസ്സു നിറഞ്ഞു പോയി. സുമിയും പറഞ്ഞത്‌ അതേ അനുഭവം ; വൈകിട്ടത്തേക്ക്‌ ഇനി ആഹാരം ഉണ്ടാക്കണമല്ലോയെന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നപ്പോൾ മേശപ്പുറത്ത്‌ ബിരിയാണിയിരിക്കുന്നു.

സോഷ്യൽ ഡിസ്റ്റൻസിംങ്ങ്‌ പരിപാലിച്ചു കൊണ്ട്‌ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഈസ്റ്റർ ആഘോഷം ഞങ്ങൾ ആഘോഷിച്ചപ്പോൾ പങ്കുവെക്കലിന്റേയും പരസ്പര സഹകരണത്തിന്റേയും കരുതലിന്റേയും ഒരനുഭവം ഈ ഈസ്റ്ററിനു ഞങ്ങൾക്ക്‌ കൂട്ടായി...  എന്റെ വല്യമ്മച്ചിയും മമ്മിയുമൊക്കെ കാണിച്ച്‌ തന്ന മാതൃക എന്നിലൂടെ എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളിലേക്കും എത്തണമെന്നും ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നു... ജീവിതത്തിൽ അവർ അനുഭവിച്ചറിയുന്ന കണ്ടു പടിക്കുന്ന ജീവിത പാഠങ്ങൾ ... എന്നും ആ നല്ല അനുഭവങ്ങളുടെ മഹത്വം മനസ്സിലാക്കുവാൻ എല്ലാവർക്കും സാധിക്കട്ടേയെന്ന് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.... 

കാർത്തിക

Sunday, April 5, 2020

36 വർഷങ്ങൾ....

ഏപ്രിൽ 5.. 

താന്നിക്കൽ തറവാട്ടിൽ റ്റി.എം. വർഗ്ഗീസ്സിന്റേയും റെയ്ച്ചൽ വർഗ്ഗീസിന്റേയും കൊച്ചു മകളായും, മത്തായി വർഗ്ഗീസിന്റെയും സലി മത്തായുയുടേയും ആദ്യ പുത്രിയായും ഈ ഭൂമിയിൽ ജനിച്ചു വീണ ദിവസം... 

 36 വർഷങ്ങൾ.... 

അതൊരു നീണ്ട കാലഘട്ടം തന്നെയാണു .... ഒരു കുഞ്ഞു മനസ്സിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയിൽ നിന്നും ഒരു സ്ത്രീയുടെ പൂർണ്ണതയിലേക്കുളള യാത്ര.... വഴികൾ വിത്യസ്ഥം ... ആശയങ്ങൾ വേരുറച്ചത്‌.... സ്വന്തമായ നിലപാടുകൾ ....  നന്ദി പറയേണ്ടവരുടെ നീണ്ട നിര.... ജന്മം നൽകിയവർ മുതൽ വീണ്ടും പുനർ ജന്മം നൽകിയവർ വരെ ആ നിരയിൽ നിൽക്കുന്നു .... ആരും കൈത്താങ്ങില്ലാതെ വരുമ്പോൾ ചേർത്ത്‌ നിർത്തുന്ന ദൈവത്തോട്‌ നന്ദി പറഞ്ഞാൽ മാത്രം തീരുന്നതല്ല ആ കടപ്പാട്‌ ...  ഇനി എത്ര നാളെന്നറിയില്ലാ ഈ ഭൂമിയിൽ ജീവിതം ബാക്കി വെക്കുന്ന നിമിഷങ്ങൾ.... ജീവിക്കുന്ന നാളത്രയും സന്തോഷമായിട്ടിരിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു....  

(ഇന്നലെ എഴുതി പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നു .... കാരണം നമ്മൾ സ്നേഹിക്കുന്നവർ സങ്കടത്തോടിരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ സന്തോഷം എനിക്കന്യമാകും....) 

കൊറോണ കാലത്തെ പിറന്നാളിനെക്കുറിച്ച്‌ ഒരു പാട്‌ എഴുതണെമെന്ന് വിചാരിച്ചതാണു... ഇവിടെ നിർത്തുന്നു ... 
എല്ലാം നല്ലതായി തീരുവാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു

Wednesday, April 1, 2020

"കനവാണോ...കഥയാണോ.. വെറും തോന്നലാണോ .... "

രണ്ട്‌ ധ്രുവങ്ങൾക്ക്‌ നടുവിൽ ഒരു തട്ടിൽ സന്തോഷത്തിന്റെ സായൂജ്യത്തിലും,  മറു തട്ടിൽ പരാതികളുടേയും കലഹങ്ങളുടേയും അനുഭവങ്ങളിലും, അസന്തുലിതമാകുന്ന മോഹങ്ങൾക്കും സ്വപ്‌നങ്ങൾക്കും മധ്യത്തിലും,  ഏതാണു യാഥാർത്യമെന്ന് തിരയുമ്പോഴും  ഞാൻ തേടുന്നത്‌ എന്നിലെ ആത്മവിശ്വാസത്തെ ശക്തമാക്കി, എന്നെ ഞാനായി കാണുന്ന  എന്റെ കുറവുകളിൽ ഒരു കൈത്താങ്ങായി കൂടെ നിൽക്കുന്ന ഒരു സാമീപ്യമാണു... 

ഈ ലോകം അവസാനിക്കുവാൻ പോവുകയാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോലും സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ മാത്രം നോക്കി ജീവിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യർ നമുക്ക്‌ ചുറ്റുമുണ്ട്‌... അവർ ഈ ലോകത്തെ കാണുന്നത്‌ അവരുടെ കണ്ണുകളിലൂടെ മാത്രമാണു....   ഞാനാഗ്രഹിക്കുന്നതു പോലെ നീ ജീവിക്കണം ... അല്ലെങ്കിൽ നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നതു പോലെ ഞാൻ ജീവിക്കണം ...

 സ്വന്തം ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും സ്വാർത്ഥതക്കും മുൻപിൽ മറ്റൊരു വ്യക്തിയുടെ, വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ സ്ഥാനം എവിടെയാണു???.... ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ, വ്യക്തിത്വത്തെ ബഹുമാനിക്കുമ്പോൾ അയാൾക്ക്‌ മറ്റൊരാളോട്‌ തോന്നുന്ന ഒരു  വിശ്വാസമുണ്ട്‌ സ്നേഹമുണ്ട്‌... ആ സ്നേഹത്തിൽ മറ്റൊരാളുടെ ഇഷ്ടങ്ങളറിഞ്ഞ്‌ അവർക്ക്‌ വേണ്ടി അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക്‌ വേണ്ടി സന്തോഷങ്ങൾക്ക്‌ വേണ്ടി പൂർണ്ണ മനസ്സോട്‌ കൂടി നില കൊളളുവാൻ സാധിക്കും... മറ്റൊരാളുടെ സന്തോഷം നമ്മളറിയാതെ തന്നെ നമ്മുടേയും സന്തോഷമായി മാറും... അവിടെ സ്വന്ത ഇഷ്ടം മറ്റൊരാളിൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെടേണ്ട ആവശ്യകതയും വരുന്നില്ലാ... മനസ്സു നിറഞ്ഞ്‌ സ്നേഹിക്കുവാൻ നല്ലൊരു മനസ്സുണ്ടായാൽ മാത്രം മതി....  

"കനവാണോ...കഥയാണോ.. വെറും തോന്നലാണോ .... "