ഒസീസ്‌ ലൈസൻസ്‌

14/8/16

അങ്ങനെ ഇന്ന് ഒസീസ്‌ ഡ്രൈവിങ്‌ ലൈസൻസും സ്വന്തമാക്കി. ദുബായിലെ ലെഫ്റ്റ്‌ ഹാൻഡ്‌ ഡ്രൈവിൽ നിന്ന് ഇവിടുത്തെ റൈറ്റ്‌ ഹാൻഡ്‌ ഡ്രൈവിലോട്ട്‌ മാറിയപ്പോൾ ആദ്യം ചെറിയ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ പിന്നീട്‌ അതുമായി പൊരുത്തപ്പെടുവാൻ തുടങ്ങി. വാഹനം ഓടിക്കുവാൻ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത്‌ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളി എന്റെ ഓവർ സ്പീഡായിരുന്നു. ദുബായിലെ എക്സ്പ്രെസ്സ്‌ ഹൈവേകളിൽ നിന്നും ഇവിടുത്തെ ചെറിയ റോഡുകളിലൂടെ പതിയെ വാഹനം ഓടിച്ചപ്പോൾ വേഗത നിയന്ത്രണം പുതിയ ഒരു അനുഭവമായി മാറി. 

ചെറുപ്പത്തിൽ ഞാൻ ഏറ്റവും ആരാധനയോടെ നോക്കിയിരുന്നത്‌ ഡ്രൈവർമ്മാരെയാരുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും സ്ത്രീ ഡ്രൈവർമ്മാരെ. അന്നത്തെക്കാലത്ത്‌ വളരെ അപൂർവ്വമായിട്ടെ സ്ത്രീകൾ വാഹങ്ങൾ ഓടിച്ചിരുന്നുളളൂ. സ്ത്രീകൾ ഓടിക്കുന്ന വാഹനം ഞാൻ  എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നിടം വരെ നോക്കിനിൽക്കുമായിരുന്നു. എന്നിട്ട്‌ മനസ്സിൽ പറയും വലുതാകുമ്പോൾ ഞാനും വണ്ടിയോടിക്കാൻ പഠിക്കുമെന്ന്. അന്ന് വണ്ടിയോടിക്കാൻ ഡ്രൈവിംഗ്‌ ലൈസൻസ്‌ ഒക്കെ വേണമെന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു ട്ടോ. എന്താണെങ്കിലും അടൂരിൽ ഞാൻ ജോലിചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ 2009-ൽ ആ സ്വപ്ന്ം സാക്ഷാൽക്കരിച്ചു, ടൂവീലറിന്റേയും, ഫോർവീലിന്റേയും ലൈസൻസ്‌ ഒരു ദിവസം തന്നെയെടുത്ത്‌ എന്റെ ആശാന്റെ അഭിമാനം ഞാൻ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു.

പിന്നീട്‌ നാട്ടിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു രാജ്യത്തേക്ക് കുടിയേറിയപ്പോഴും അവിടുത്തേയും ലൈസൻസ്‌ സ്വന്തമാക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം മനസ്സിൽ സൂക്ഷിച്ചു. സാമ്പത്തികമായ ബാധ്യതകൾ ഒക്കെ കാരണം ആ സ്വപ്നം പൂവണിയാൻ ഒരു മൂന്നു വർഷം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു. ദുബായിൽ ഒക്കെ ഡ്രൈവിംഗ്‌ പഠിക്കണമെങ്കിൽ നല്ല ചിലവാണെ. എന്നിരുന്നാലും 2013 -ൽ ഷാർജയിൽ വെച്ച്‌ അതും ഞാൻ സ്വന്തമാക്കി. പിന്നീട്‌ ഓസ്‌ ട്രേലയിലേക്ക്‌ പോകുവാൻ തീരുമാനിച്ചപ്പോഴും ഇവിടുത്തെ ലൈസൻസും സ്വന്തമാക്കണമെന്നുളളതായി മോഹം. അതും 2016 ആഗസ്റ്റ്‌ 14-നു സാധ്യമാക്കുവാൻ സാധിച്ചതിനു ദൈവത്തിനു നന്ദിയർപ്പിക്കുന്നു. പിന്നെ എന്റെ ഡ്രൈവിംഗ്‌ ക്ലാസ്സിന്റെ സമയത്തും , അതിന്റെ ടെസ്റ്റിന്റെ സമയത്തും എന്റെ ഉദരത്തിൽ എനിക്ക്‌ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടാക്കാതെയിരുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞിക്കും എന്റെ നന്ദി!

ഇത്‌ ഇവിടെ എഴുതിയത്‌ വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ലാ, വാഹനം ഓടിക്കുവാൻ എല്ലാവരാലും സാധ്യമാകുന്ന ഒന്നാണു. പക്ഷേ ഭയമെന്ന കാരണത്താൽ അതിൽ നിന്ന് മാറിനിൽക്കുന്നവരുമുണ്ട്‌. ഒരു പക്ഷേ വാഹങ്ങൾ അപകടങ്ങൾക്ക്‌ കാരണമാകുമെന്നുളളതായിരിക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ മരണഭയമായിരിക്കാം അത്‌ സ്വായക്തമാക്കുവാൻ തടസ്സമായി നിൽക്കുന്നത്‌. നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതത്തിൽ എത്രയധികം സാഹസികങ്ങളായ സാഹചര്യങ്ങളിലൂടെ കടന്നു വന്നിട്ടാണു നമ്മൾ ജീവിതത്തിൽ ഇതു വരെയെത്തിയിട്ടുളളത്‌. അതിന്റെ പകുതി ധൈര്യവും, സാഹസികതയും മതി നമ്മൾക്ക്‌ നമ്മുടെ കൊച്ച്‌ കൊച്ച്‌ സ്വപ്നങ്ങളെ പൂവണിയിക്കുവാനും, ജീവിതത്തിൽ സധൈര്യം മുൻപോട്ട്‌ പോകുവാനും. 

ഒരു കോഴിപ്പരസ്യം

ഇന്ന് മലയാള മാസം ചിങ്ങം ഒന്ന്. മഞ്ഞിന്റെ ആവരണം വകഞ്ഞു മാറ്റി രാവിലെ മുതൽ നല്ല വെയിൽ ഭൂമിയെ പുൽകിയിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണോയെന്നറിയില്ല എഴുതുവാൻ നല്ലയൊരു മൂഡു തോന്നി. അപ്പോഴാണു ഒരു കോഴിപ്പരസ്യത്തിന്റെ കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്‌. 

അന്നും പതിവുപോലെ ഞാനും രെഞ്ചിയും കൂടി നടക്കാൻ ഇറങ്ങി. നടക്കുവാൻ പോകുന്ന കാര്യം രെഞ്ചിക്ക്‌ ഇത്തിരി മടിയുളള കൂട്ടത്തിലാണു. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല, രാവിലത്തെ സുഖമുളള ഉറക്കത്തിനു ഭംഗം നേരിടുന്നതുകൊണ്ടാണു. എന്നാലും ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒന്നാണു വെറുതെ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ച്‌ അങ്ങനെ നടക്കുന്നത്‌. സംസാരം മാത്രമല്ലാട്ടോ; അതിനിടക്ക്‌ രെഞ്ചിയുടെ ഫോട്ടോയെടുപ്പ്‌ എന്റെ പ്രകൃതി നിരീക്ഷണം എല്ലാം നടക്കാറുണ്ട്‌.

ഓസീസിൽ വന്നിട്ട്‌ എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആകർഷിച്ചത്‌ ഇവിടുത്തെ പൂക്കളുടെ ഭംഗിയാണു. എത്ര തരം ചെടികളും പൂക്കളുമാണു. അതും നല്ല ഭംഗിയുളള നിറങ്ങളുടെ ഒരു വർണ്ണക്കാഴ്ച്ച തന്നെയാണു ഇവിടെ. പക്ഷേ അത്ര നല്ല മണമുളള പൂക്കൾ ഇതുവരേയും കാണുവാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ലാ ട്ടോ. അങ്ങനെ പൂക്കളെ തേടിയുളള യാത്രയിലാണു ഞങ്ങൾ ആ പരസ്യം കണ്ടത്‌. 

ഒരു കോഴിയുടെ ഫോട്ടോ അതിന്റെ അടിയിൽ ആ കോഴിയുടെ പേരും മേൽവിലാസവും. താഴോട്ട്‌ വായിച്ചപ്പോഴാണു ആ പരസ്യത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസ്സിലായത്‌. ആ കോഴിയെ കാണാതെ പോയിട്ട്‌ ഒരു മാസം ആയിരിക്കുന്നു. കണ്ടുകിട്ടുന്നവർ ജീവനോടെ തിരിച്ചേൽപ്പിക്കണം എന്ന് അപേക്ഷിച്ചു കൊണ്ടുളള പരസ്യമാണു. എന്താണെങ്കിലും ഇവിടെയുളളവരുടെ മൃഗങ്ങളോടുളള സ്നേഹം ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഇഷ്ടാ പിടിച്ചു.

നാട്ടിലാണെങ്കിൽ മ്മടെ ഒരു കോഴിയെ കാണാതായാൽ ഒന്നുകിൽ ആരെങ്കിലും കട്ടോണ്ട്‌ പോയി അല്ലെങ്കിൽ മാക്കാൻ പിടിച്ചോണ്ട്‌ പോയിയെന്ന് പറഞ്ഞ്‌ ആ കോഴിയുടെ ജാതകത്തിനു അടിവരയിടും. എന്താണെങ്കിലും പുതിയ നാടും പുതിയ പുതിയ കാഴ്ച്ചകളും നല്ല നല്ല ഓർമ്മകളായി ജീവിതത്തിൽ എഴുതിച്ചേർക്കപ്പെടുന്നു. ഞാനും രെഞ്ചിയും ഞങ്ങടെ കുഞ്ഞിയും കൂടി ആ പരസ്യത്തിന്റെ ഫോട്ടോയൊക്കെ എടുത്ത്‌ വീണ്ടും നടപ്പ്‌ തുടർന്നു പുതിയ കാഴ്ച്ചകൾ തേടി പുതിയ അനുഭവങ്ങൾക്കായി. 

                                         ഒരു നല്ല വർഷം എല്ലാവർക്കും നേർന്നുകൊണ്ട്‌....

കാർത്തിക

ജീവിത പാഠങ്ങൾ

ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ മനസ്സിന്റെ ഉൾക്കോണിലും കാണാത്ത എന്തിനേയൊക്കെയോ വേണ്ടിയുളള പ്രതീക്ഷകൾ അങ്ങനെ പെയ്തു തോരാത്ത മഴ പോലെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. എഴുതുവാൻ ഒരുപാടുണ്ട്‌ പക്ഷേ ഞാനറിയാതെ എന്തൊക്കെയോ എന്നെ പിന്നേയും ചില ഓർമ്മളുടെ ചരടു കൊണ്ട്‌ പുറകോട്ട്‌ വലിക്കുന്നു. ചിലപ്പൊൾ വാക്കുകൾക്കതീതമായി മൗനത്തിനു കീഴ്പ്പെടുമ്പോൾ എല്ലാം മറക്കുവാൻ കാലവും എന്നെ പഠിപ്പിക്കുകയായിരിക്കണം. 

ഓരോ പാഠങ്ങൾ ഇങ്ങനെ ജീവിതം പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ആ പഠനം അവസാനിക്കുന്നത്‌ നമ്മുടെ മരണത്തോടു കൂടെയായിരിക്കണം. ചില പാഠങ്ങൾ സ്വയം പഠിക്കും, ചിലത്‌ മറ്റുളളവർ പഠിപ്പിക്കും, ചിലത്‌ എത്ര പഠിച്ചാലും പഠിച്ചതായി കണക്കാക്കാതെ അജ്ഞതയുടെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കും. എന്നിട്ട്‌ ഒന്നുമറിയാത്തവനെപ്പോലെ എല്ലാം തികഞ്ഞവനായി ജീവിക്കും.

തത്വങ്ങൾ എഴുതുവാനുളള ഒരു മാനസികാവസ്ഥയൊന്നുമല്ല പിന്നെ വെറുതെ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചപ്പോൾ ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാതെ പറയാൻ പറ്റുന്നത്‌ ആർക്കും മനസ്സിലാകാത്ത ചില വാക്കുകളിലൂടെയാണു. എന്താണെങ്കിലും എന്റെ യാത്രകൾ അവസാനിപ്പിക്കുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ഞാൻ ഉപേക്ഷിക്കുകയുമില്ലാ. 

നോവൽ പൂർത്തിയാക്കി അത്‌ പബ്ലീഷിങ്ങിനു കൊടുക്കണം. പിന്നെ എന്റെ കുഞ്ഞിയുടെ വരവിനുവേണ്ടി ഒരുങ്ങണം. ഇനി തിരക്കിന്റെ നിമിഷങ്ങൾക്ക്‌‌ സ്വാഗതം ഓതിക്കൊണ്ടു വേണം ഓരോ ദിനത്തേയും വരവേൽക്കാൻ. അതിനും ഇനിയും എത്ര ദിനങ്ങൾ കൂടി.