"എന്താ നീയിങ്ങനെ നോക്കുന്നത്‌??" എവിടെയോ മനസ്സിൽ പുതഞ്ഞുപൊങ്ങിയ ചമ്മലിനെ ഒളിപ്പിച്ചു നാണത്തിൽ കലർന്ന ഒരു ചിരിയോടും കൂടി ഞാൻ ചോദിച്ചു.
"വെറുതെ..." അതു പറഞ്ഞതും അയാളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു കുസൃതിച്ചിരി വിടർന്നു.
"ഒത്തിരി നാളുകൂടി കണ്ടിട്ടായിരിക്കും എന്തോ നിനക്ക്‌ ഇപ്രാവശ്യം ഒരു വല്ലാത്ത സൗന്ദര്യം ഉളളതുപോലെ. നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു വശ്യതയാർന്ന തിളക്കവും എനിക്ക്‌ കാണുവാൻ കഴിയുന്നു." ജയ്‌ തന്റെ മനസ്സ്‌ വായിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നുവെന്ന് ഞനറിഞ്ഞു. ഞാൻ ചിന്തകളുടെ ലോകത്തേക്ക്‌ അറിയാതെ ഊളിയിട്ടു..
ശരിയാണു ഇപ്രാവശ്യത്തെ വരവിൽ എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത എനിക്കും തോന്നിയിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ഞാനെഴുതുന്ന എന്റെ കഥയുടെ ആശയം പ്രണയമായതുകൊണ്ടാണോ , അതോ എന്റെ പ്രണയം അതിന്റെ പൂർണ്ണതയിലേക്ക്‌ അടുക്കുന്നതുകൊണ്ടാണോ. എനിക്കറിയില്ല എന്നിലെ മാറ്റം ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.
"എടീ... നീയപ്പോഴേക്കും പതിന്നാലു ലോകങ്ങളും കടന്ന് ചിന്തയുടെ തേരിലേറി പറക്കുവാൻ തുടങ്ങിയോ?" എന്റെ ചിന്തകളുടെ വേഗതയറിയാവുന്ന ജയ്‌ എന്നെ എന്റെ ചിന്തകളുടെ ലോകത്തുനിന്നും ഉണർത്തി.
"ഹേയ്‌!! വെറുതെ." ഞാൻ ഒന്നുമറിയാത്തപോലെയിരുന്നു.
"എനിക്കറിയാം നീയിപ്പോൾ ചിന്തിച്ചതെന്താണെന്ന്. ഞാൻ നിന്റെ മനസ്സ്‌ വായിക്കുവാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നുവെന്നല്ലേ!" ജയ്‌ അതും പറഞ്ഞ്‌ എന്റെ അടുത്തേക്കു വന്നിരുന്നു.
"തനിക്കെങ്ങനെയാ ജയ്‌ എന്റെ ഓരോ ചിന്തകളേയും ഇങ്ങനെ വിശകലനം ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത്‌?" ഞാൻ അതിശയത്തോടെ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക്‌ നോക്കി ചോദിച്ചു.
" ഞാൻ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആരാണെന്ന് എന്ന് നീ കണ്ടെത്തുന്നുവോ അന്ന് നീയത്‌ മനസ്സിലാക്കും." അതും പറഞ്ഞ്‌ അയാൾ വെളിയിലേക്ക്‌ നോക്കിയിരുന്നു.
ജയയുടെ ചില ഉത്തരങ്ങൾക്കുളള വിശദീകരണം ഞാൻ ചോദിക്കാറില്ല. കാരണം അതിന്റെ അർത്ഥം ഞങ്ങൾക്ക്‌ രണ്ടു പേർക്കും അറിയാം. പക്ഷേ അതൊരിക്കലും ഒരു സംസാരവിഷയമായി ഞാൻ മുൻപോട്ട്‌ കൊണ്ടുപോകാറില്ലാ. അതുകൊണ്ടാണു ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് പരസ്പരം കേൾക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആ വിഷയം ഞങ്ങളുടെ മൗനത്തിനു വഴിമാറുന്നത്‌. കുറച്ചുനേരം ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. ഞാനും അയാളുടെ മനസ്സും അപ്പോൾ അറിയാതെ വായിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അപ്പോഴേക്കും അമ്മുക്കുട്ടിയമ്മ ജയ്ക്‌ കുടിക്കാൻ സംഭാരവുമായി വന്നു.
"ഇതാരാ അമ്മുക്കുട്ടിയോ. ദേ എനിക്ക്‌ നല്ല വിശപ്പുണ്ട്‌. അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ കൈപ്പുണ്യം ഒന്നു കൂടി രുചിക്കാനാ ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നത്‌." അത്രയും നേരം ചിന്തയിൽ മുഴുകിയിരുന്ന ജെയ്‌ വാചാലനായി.
അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ മുഖത്ത്‌ നാണത്തിൽ കലർന്ന ഒരു ചിരി വിടർന്നു.
"എല്ലാം തെയ്യാറായിട്ടുണ്ട്‌. സാറു കുളിച്ചിട്ടു വന്നാൽ നമുക്ക്‌ ഊണു കഴിക്കാം." അതും പറഞ്ഞ്‌ അമ്മുക്കുട്ടി താൻ കൊണ്ടുവന്ന സംഭാരം ജയ്ക്‌ കൊടുത്തു.
"അമ്മുക്കുട്ടിയമ്മേ ആ തോർത്തും സോപ്പും ഇങ്ങോട്ട്‌ എടുത്തോളൂട്ടോ." ഞാൻ അമ്മുക്കുട്ടിയോട്‌ പറഞ്ഞു. ഇവിടെ വന്നാൽ ജയ്ക്‌ ഏറ്റവും ഇഷ്ടം ഇവിടുത്തെ തൊടിയിലൂടെയുളള നടപ്പും, ഇവിടുത്തെ കുളത്തിലും പുഴയിലുമൊക്കെ മുങ്ങികുളിക്കുന്നതുമൊക്കെയാണു.
അമ്മുക്കുട്ടി കൊണ്ടുവന്ന തോർത്തും സോപ്പും വാങ്ങി ഞാൻ ജയ്‌യോടായി പറഞ്ഞു , " എന്നാ നമുക്ക്‌ പോകാം."
"ഞാൻ കുളിക്കുന്നത്‌ കാണാൻ നിനക്ക്‌ അത്രക്ക്‌ ധൃതിയായോ?" വീണ്ടും തന്റെ കുസൃതിച്ചിരിയുമായി ജയ്‌ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ തന്നെ എന്നെ പ്രകോപിതയാക്കുവാൻ അത്‌ ചോദിച്ചു.
സാധാരണ അയാൾ അങ്ങനെ പറയുമ്പോൾ ഞാൻ തർക്കുത്തരം പറയാറാണു പതിവ്‌ . പക്ഷേ ഇപ്രാവശ്യം ആ ചോദ്യത്തിനുളള ഉത്തരത്തിൽ നിറഞ്ഞുനിന്നത്‌ എന്റെ പ്രണയമായിരുന്നു. ഞാൻ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക്‌ വന്ന് അയാളുടെ കണ്ണുകളിലെ ആഴങ്ങളിലേക്ക്‌ നോക്കി പറഞ്ഞു
" അതെ.. എനിക്കിഷ്ടമാണു നീ കുളിക്കുന്നത്‌ കാണാൻ. നീ കുളത്തിൽ മുങ്ങിനിവരുമ്പോൾ നിന്റെ തലമുടിയിൽ നിന്നും ഇറ്റിറ്റ്‌ വീഴുന്ന വെളളത്തുളളികളോടും, നിന്റെ ശരീരത്തിൽ തട്ടിത്തടഞ്ഞ്‌ തെന്നിപ്പായുന്ന ജലകണങ്ങളോടും ചിലപ്പോൾ എനിക്ക്‌ അസൂയ തോന്നാറുണ്ട്‌."
അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ മുഖത്ത്‌ വിരിഞ്ഞത്‌ പ്രണയത്തിൽ കലർന്ന ഒരു അഹങ്കാരമായിരുന്നു.
എന്റെ ഉത്തരം കേട്ട്‌ ജയ്‌ കുറച്ചുനേരം സ്തബ്ദനായി നിന്നു. എന്നിട്ട്‌ ചോദിച്ചു, " എന്താ നീ പറഞ്ഞത്‌?"
"ഒന്നുമില്ലാ..മാഷ്‌ വേഗം വന്നൊന്ന് കുളിക്ക്‌ . എനിക്ക്‌ വിശന്നിട്ടു വയ്യാ." അതും പറഞ്ഞ്‌ അത്രയും നേരം ഞങ്ങളുടെ നോട്ടത്തിൽ കുരുങ്ങിയ കണ്ണുകളെ വിടുവിച്ച്‌ ഞാൻ മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി.
ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെയാണു ജെയ്‌. അയാളുടെ കാതുകൾക്ക്‌ പ്രണയം പകരുന്ന കാര്യങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും കേൾക്കുവാൻ അയാൾക്കിഷ്ടമാണു. ഞാൻ പറഞ്ഞത്‌ വ്യക്തമായി കേട്ടാലും അത്‌ ഒന്നും കൂടി കേൾക്കുവാൻ അയാൾ കേട്ടില്ലായെന്ന് നടിച്ച്‌ വീണ്ടും ചോദിക്കും.
അയാളുടെ ചോദ്യം കേട്ടില്ലായെന്ന് നടിച്ച്‌ ഞാൻ പതിയെ കുളക്കടവിലേക്ക്‌ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ അയാളുടെ മുഖത്തെ ഭാവം ഞാൻ മനസ്സിൽ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കുറച്ചുദൂരം നടന്നപ്പോളേക്കും അയാൾ എന്റെയൊപ്പം നടന്നെത്തി. ഞങ്ങൾ രണ്ടപേരും തൊടിയിലൂടെ വീടിന്റെ കിഴക്കേ വശത്തുളള കുളത്തിലേക്ക്‌ നടന്നു.
ആ യാത്ര ഞങ്ങൾക്ക്‌ രണ്ടുപേർക്കും ഒരുപാടിഷ്ടമായിരുന്നു. പച്ചപ്പട്ടുവിരിച്ച തൊടിയിലെ പുൽമെത്തയിലൂടെ നഗ്നപാദരായി നടക്കുമ്പോൾ പ്രകൃതിയുടെ കുളിരും പ്രണയവും ഞങ്ങളുടെ നഗ്നപാദങ്ങളിലൂടെ ഞങ്ങളുടെ ആത്മാവിലേക്ക്‌ ആഴ്‌ന്നിറങ്ങുന്നത്‌ ഞങ്ങളറിഞ്ഞു.
" ഞാൻ പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്‌ ഇതുപോലെ കാലുകളിൽ ചെരുപ്പൊന്നുമിടാതെ പ്രകൃതിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ പ്രകൃതിയുടെ ആത്മാവിനെ തൊടുകയാണെന്ന്. ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ആ അനുഭവം എത്രപേർക്ക്‌ സ്വായക്തമായിട്ടുണ്ടേന്ന് ഞാൻ പലപ്പോഴും ആലോചിക്കറുണ്ട്‌. ഒരു പക്ഷേ പ്രകൃതിയെ പ്രണയിക്കുന്ന എന്നേയും നിന്നേയും പോലുളളവർക്കായിരിക്കും അത്‌ തൊട്ടറിയുവാൻ സാധിക്കുക." ജയ്‌യുടെ ചിന്തകൾ പ്രകൃതിയുടെ സൗന്ദര്യത്തിലേക്ക്‌ ലയിക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നത്‌ ഞാനറിഞ്ഞു. അയാളിലെ എഴുത്തുകാരൻ ഏറ്റവും ശക്തമായി ഉണരുന്നത്‌ അയാളുടെ മനസ്സും ശരീരവും ആത്മാവും പ്രകൃതിയുമായി സംഗമിക്കുമ്പോളാണു. അതു മനസ്സിലാക്കിക്കൊണ്ടേന്നോണം ഞാൻ ചോദിച്ചു, "എന്താ മാഷേ ഒന്നെഴുതുവാൻ തോന്നുന്നുണ്ടോ ഇപ്പോൾ?"
ആ ചോദ്യം കേട്ട്‌ അയാൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ കുളക്കടവിൽ എത്തിയിരുന്നു.
ജയ്‌ വസ്ത്രങ്ങൾ മാറുന്ന സമയത്ത്‌ ഞാൻ കുളത്തിന്റെ പടവുകളിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങി എന്റെ പാദങ്ങൾ വെളളത്തിൽ താഴ്‌ത്തിയിരുന്നു. എന്റെയിരിപ്പ്‌ കണ്ടുകൊണ്ട്‌ ജയ്‌ പറഞ്ഞു,
"ഈ കുളവും ഇതിലെ കുളവും ഇതിലെ ആമ്പൽ പൂക്കളും എനിക്ക്‌ എപ്പോഴും ഓർമ്മിക്കുവാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒന്നാണു. പക്ഷേ ആ ഓർമ്മകൾക്ക്‌ ജീവൻ പകരുന്നത്‌ എന്താണെന്ന് നിനക്കറിയുമോ ഞാൻ ഇവിടെ കുളത്തിൽ മുങ്ങിനിവരുമ്പോൾ ഈ കൽപടവുകളിൽ താടിക്ക്‌ കൈയ്യും കൊടുത്ത്‌ എന്റെ ഓരോ ചലനങ്ങളും വീക്ഷിച്ച്‌ ഒരു പുഞ്ചിരിയുമായി ഇരിക്കുന്ന നിന്റെ ഓർമ്മകളാണു.."
ജയ്‌യുടെ ആ സംസാരം എന്നെ വല്ലാതെ സ്പർശിച്ചു. അയാളുടെ ഹൃദയത്തിന്റെ താളം അപ്പോൾ പ്രണയബന്ധിതമാണെന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും എന്തിനെയോ തേടി അതിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങിചെല്ലുവാൻ തുടങ്ങി. ആ നോട്ടത്തിന്റെ ദൈർഘ്യം കൂടുന്നതറിഞ്ഞ ഞാൻ എന്റെ കണ്ണുകളെ അയാളിൽ നിന്നടർത്തിമാറ്റി ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ തലകുമ്പിട്ടിരുന്നു. അപ്പോൾ എന്റെ വിരലുകൾ എന്തിനോവേണ്ടി മത്സരിക്കുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു. ചിലപ്പോൾ നമ്മിലെ ചില വികാരങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നത്‌ നമ്മളറിയാതെ തന്നെ ചലിക്കപ്പെടുന്ന നമ്മുടെ ശരീരഭാഗങ്ങളിലൂടെയാണു.
എന്റെ അസ്വസ്ഥത തിരിച്ചറിഞ്ഞ ജയ്‌യുടെ മുഖത്ത്‌ വിരിഞ്ഞ ചിരിക്ക്‌ എന്റെ വികാരങ്ങളെ അയാളുടെ നിയന്ത്രണത്തിൽ കൊണ്ടുവന്ന അഹങ്കാരത്തിന്റെ ലാഞ്ചനയുണ്ടായിരുന്നു....
കാർത്തിക....
